Ja dywłjusja na more wułyc', szum maszyn,
Zabud' moje im’ja – ja w c'omu switi sam,
Ja zabuwaju chto ja, ja dawno odyn,
Ja syn neonowych rekłam

Wiz'my mene z soboju,
Tam, de schodyt' deń,
De more, witer, chwyli,
De żarkyj pisok,
Tam ja tobi widdam sonce swoji piseń,
A choczesz – zabery sobi son...

Pryspiw:
Tam ja ne sam,
Ponad chajwejamy wże schodyt' deń,
Pustyj ekran,
Na sonnych wułycjach p’janyt' ńju dej

Ne namałjuju stiny ne napyszu sliw,
Ne budu ja, ne budu, ne zabudu, ni,
Ekran twojich oczej i znow takyj pustyj,
I hasnut' na chajwejach wohni

Pryspiw