Wij, brate mij, brate Witre nestrymnyj!
Wij, brate mij, poza chmary łety!
Za nebokraj, de je Wyrij switłyj,
Ptacha moho ty na kryłach swojich donesy!
Bili kryła
Ronjat' naszi slozy,
Na trawach switłych –
Sołoni rosy.
Łyń, moja sestro, ty Riczko prozora!
Płyń popid zemłju do Nawy biży!
De sjaje sonce pid obrijem czorne,
Kruku mojemu ty szljach pokaży!
Czorni kryła
Ronjat' krapli krowi,
Na trawach zmarniłych –
Rosy czerwoni.
Bude ja wyjdu u połe,
Dawnju pobaczu steżynu,
Tam-no na płeczach staroji
Swojich ptachiw ja zustrinu.
Żodnoho słowa ne skaże
Do mene babcja sumnaja,
Łyszeń dorohu pokaże,
De wsi na mene czekajut'.
Wij, brate mij, brate Witre nestrymnyj!
Wij, brate mij, poza chmary łety!
Hen do nebes, de je Sonce switłe,
Dym wohnjanyj ty tudy widnesy!
Płyń, moja sestro, ty Riczko prozora,
Tam, de chowajut' korinnja lisy!
De sjaje sonce pid obrijem czorne,
Popił sumnyj na dołonjach swojich donesy!