Zaruczajsja soncem, jak switłom.
U tobi widbywajut'sja tini,
A w meni tak mało powitrja,
Twoji pohljady het' onimili.
Zaruczajusja witrom, jak zminy.
A u tobi błukaty szcze myli,
A w meni budujut'sja stiny.
Twoji dotyky zowsim bezsyli.

Pryspiw:
Czomu tak mało nas?
My na dni obraz,
I nemaje nam tyszyny,
Nemaje nam.
Tak bahato nas,
Naodynci czas
Załyszaje nas.
Hołosy...
De ty? (11)
Nu, de ty, de ty je?
Nu, de ty je?

Zaruczajusja sumom, jak more.
U tobi błukaty szcze bezwist',
A u meni wyrujut' prostory,
Zapownjaje mene twoja wpewnenist'.
A zaruczajusja mrijamy, jak sfery.
U tobi tak bahato znewiry,
A w meni doszczamy załyti
Twoji mriji, szczo zowsim bezkryli.

Pryspiw