Ty ne pytaj mene, czomu nasz czas takyj,
Koły nawkoło nas temna łysz woda.
I ne pytaj mene, czomu cej swit takyj.
Napewne, widpowid' tobi na ce ne dam.

I ne pytaj mene, czomu moji pisni
Tobi nahadujut' te, czoho nema,
A łysz wiz'my sobi z połyci mołodist',
Zitry pyłjuku tam, sjad' i zaspiwaj.

Nawkoło nas żywut' heroji tych kazok,
Jaki w dytynstwi ty wsi pereczytaw.
U nych i zapytaj, czomu nasz czas takyj
I czy buło use p’jat' stolit' nazad.

I skażut' nam wony, szczo zahubyłasja
U bahat'och wikach widpowid' prosta.
Buty nam todi ne sudyłosja,
Bo u nas żyttja, łysz odne żyttja.