I.
De jednaje nebo j zemłju horyzont,
Je krajina tam nepysanych kazok,
Na korabłyku chmarynkoju pływe,
Wse czariwne tam zawżdy i wse nowe.

Pryspiw:
U krajini tij żywut' kazkowi sny,
Wesełkowi wsi i z podychom wesny.
Ne budit' mene, szcze triszky chaj pospłju,
Dodywłjusja harnu kazoczku swoju.

II.
I tudy szczoweczir łynut' kazkari –
Tam zapałjujut' łampady j lichtari,
Nabyrajut' powni koszyky kazok
I rozwiszujut' jich bezliczczju zirok.

Pryspiw

III.
Ałe kazoczkam takoż potribno spat'.
Hodi, druże, uwi sni tobi litat'.
Wże nemaje w nebi żodnoji zori...
Rozkaży-no, szczo nasnyłosja tobi?

Pryspiw