Niby na tim switi
drymbajut' molfary.
Na wsi sztyry boky
łysz zemlja dowkoła.

Wid suchoji hiłky
serce widirwałos'.
Połetiło ptachom
ponad minnym połem.

A za wydnokrajem
rodyt'sja switanok,
chocz w duszi szcze temno,
hen za płajem rwet'sja

neba czorne drantja,
krow’janijut' rany...
Czy dytyna płacze
czy łychyj smijet'sja?..

Boże, jakszczo je ty,
daj skorisze wmerty
i szczob potim kruky
oczi ne dowbały.

Tak nełehko żyty
dlja łehkoji smerty.
Czujesz – na tim switi
drymbajut' molfary.