Je diwczyna chorosza na zemli,
Je diwczyna, jaku ja widczuwaju!
Wona, jak muza, u duszi mojij,
Wse sprawżnje i najkraszcze widkrywaje!

Je diwczyna! Im’ja jiji proste...
Jak żyw bez neji do sych pir – ne znaju!
Wona prekrasne maje serce "zołote",
Swojeju czystotoju nadychaje!

Je diwczyna z portretu na stini
Z prekrasnoju i ridnoju duszeju!
Ty Bohom podarowana meni,
Szczob staty połowynkoju mojeju!

Nemaje inszoji, dlja mene ty odna
Ta, w komu wpewnenyj, koho tak dobre znaju!
Ty diwczyna prekrasna! Ty – wona!
Ty diwczyna, jaku ja tak kochaju!

Pryspiw:
Prosto ce wona
Twij swit napownjuje łjubow’ju –
Twoja ridna dusza,
Szczo ide za toboju!
Prosto ce wona
Twij swit napownjuje łjubow’ju –
Twoja ridna dusza,
I wede za soboju!

Cja diwczyna prychodyt' u pisni,
Dlja neji ja spiwaju i pro neji!
I u żytti spokijno tak meni –
Ty – mrija sercja i duszi mojeji!

Je diwczyna, jaku zustriw u snach
I nazawżdy zberih w swojij ujawi!
Buła zi mnoju wsjudy u dumkach,
Teper my razom ranky zustriczajem kawoju!

Tebe pobaczyw i widrazu upiznaw,
Teper ty je, ce ty, ja toczno znaju!
U tebe wiryw, poczuttja swoji płekaw
I syła jichnja chaj tebe oberihaje!

Nemaje inszoji, dlja mene ty odna
Ta, w komu wpewnenyj, koho tak dobre znaju!
Ty diwczyna prekrasna! Ty – wona!
Ty diwczyna, jaku ja tak kochaju!

Pryspiw