My idem, na dew’jatyj deń
W nas zakinczujet'sja woda.
De ne hljanesz odyn pisok,
Zawojowuje mow orda.
Wse nawkoło i pomiż nas,
I styskaje na szyji palci czas.

Kożnu myt' ozyrajus' ja,
Tam nemaje nichto wody.
Iz ostannich my sył idem,
Wsi zabuły czomu j kudy.
Stilky zołota u miszkach,
Ałe prawda wże w mojich dumkach.

Pryspiw:
Karawan, ja widdam tobi moje zołoto,
Bo wono obman.
Ty powedy mene tudy,
De czudodijnoji wody okean.

My idem, na dew’jatyj deń
W nas zakinczujut'sja słowa.
Kożen raz toj samyj miraż,
Tilky tiń kożen raz nowa.
Wse z’jawljajet'sja pomiż nas,
I styskaje na szyji palci czas.

Boże mij, ja ne choczu tak,
Daj że sył ne zdawatysja.
Ja ne baczyw kudy piszow,
Ne chotiw zupynjatysja.
Moje zołoto u miszkach,
Ta żyttja moje w twojich rukach.

Pryspiw: (2)
Karawan, ja widdam tobi moje zołoto,
Bo wono obman.
Ty powedy mene tudy,
De czudodijnoji wody okean.

Karawan, zabyraj nazad swoje zołoto,
Bo wono obman.
Ty powedy mene tudy,
De czudodijnoji wody okean.