Nawiszczo zajwym hołowu moroczyt'?
Trymajesz pljaszku – wykyń, de stojaw.
Jiji ż nesty tak ważko swit za oczi –
Tam dlja normalnych urnu chtos' pokław...

Pryspiw:
Ja zakrywaju oczi
Na hory smittja,
Ja baczyty ne choczu,
Krajina ne moja!

Nakław komus' pid nohy – niby w duszu
Ty ne komus' – na sebe napłjuwaw.
Rozbyw, z korinnjam, wyrwaw czy spapłjużyw,
Abo u parku ławku połamaw.

Parkan s'ohodni – zawtra ciłe misto –
Tak deń za dnem – łajno po wsij zemli.
Taki, jak ty – prisne newdałe tisto –
Sebe z takoho lipljat' rahuli.

Pryspiw

My wże dawno na same dno skotyłys',
I pofih – szczo tam dali – chocz potop.
Ne babky robljat' z rahulja łjudynu,
A zdatnist' wczasno natysnuty "stop".

Rahuls'ki "tjemy" pomiż sebe trusjat' –
Łajnom zabyta jichnja hołowa.
W łajni żywut' – ałe mene ne zmusjat',
Jim zowsim ne potribni ci słowa.

Pryspiw