Huljaw ja sobi po Mokrjanach,
Tycheńko na ławoczku siw,
Tut w niczku litnju i pohożu
Kochanu diwczynu zustriw.

Pryspiw:
A wse ce buło u nicz z zorjamy,
Wse ce buło w seli Mokrjany!
A wse ce buło u nicz z zorjamy,
Wse ce buło w seli Mokrjany!

Prysiła wona bilja mene –
I pohljady naszi złyłys',
I t'ochnuło serce u hrudjach,
Szczo ja jiji baczyw kołys'.

Pryspiw

Odrazu ż wona prywitałas' –
I hołos tak niżno bryniw,
Tu nicz, u jaku wse ce buło,
Zabuty nijak ne zumiw!

Pryspiw

A potim my wże rozijszłysja,
Zapłakało serce w tu myt',
I ja zrozumiw, szczo na switi
Bez neji ne zmożu ja żyt'!

Pryspiw