Weseli, brate, czasy nastały
Nowe majbutnje daruje deń!
Czomu ż na nebi tak mało soncja stało,
Czomu ja dali pyszu sumnych piseń?

Weseli, brate, czasy nastały
My nabłyżajemos' do mety!
Czomu ż todi ja szukaju inszu steżku
Czomu ja dali z nymy ne choczu jty?

Weseli, brate, czasy nastały
Na hrudjach swityt' nam sławy znak!
Nam oczi niżno zakryły, huby medom zmastyły,
Duszu kynuły prosto tak...

Dusza prokynułas', ta j pytaje
Sama u sebe – czomu odna?
Nemaje w koho spytaty – zołoto zamist' tata
Zamist' mamy – hłucha stina.

I tycho, tycho nawkoło stało...
Kudys' podiłysja hołosy...
Czasy weseli nastały, nas łyszyłos' tak mało,
Nu jich, brate, taki czasy!

Ta nam z toboju swoje robyty,
Widkryty oczi i dali jty!
I zuby sylno stysnuwszy, mamu niżno łjubyty
Chto ż todi, jak ne my, braty?!