Chtos' chocze strybnuty bez paraszuta,
Chtos' – dotjahtys' do zirok...
Ja ż łysze choczu mrijnykom buty:
Mrija – do zwerszennja krok.

Tak ja radity nawczusja us'omu:
I soncju, i prosto zemli.
Tak ja znajdu, widnajdu tu dorohu,
Jakoju distanus' zori.

Chtos', może, skaże, szczo mriji ne warti
Nawit' piszczynky żyttja.
Druże, zabud' ce, bo zhodom pobaczysz:
Mriji – okrasa buttja.