Rozmyta tiń sołonoju slozoju
I rjasno skropłena terpkym wynom;
Widkwitły nebesa dawno hrozoju,
Dusza widhirkła dykym połynom.
Cwite czeremcha – kytyci pinoju,
Szczo nakypiło cwitom zacwiło,
Łysz w spohad powertajet'sja łunoju
Łjubowi naszoji strimkyj prołoh.

Rozmyta tiń, rozwijani obrazy,
Switliszaje trawnewa synjawa,
I serce dobyraje w barwo-frazy
Kriz' rozdum peresijani słowa.
Cwite czeremcha – kytyci pinoju,
W rozmaji nyni wes' błakytnyj swit,
I żajwir w nebi zołoto-strunoju
Rozhojduje bezmeżnyj nebozwid.

Wże pachne ładanom połyn dostyhłyj,
Sołodyt' duszu dyka hirkota,
Ałe ce inszoji łjubowi dywo,
I ce wże insza istyna prosta.
Cwite czeremcha – kytyci pinoju,
Szczo nakypiło cwitom zacwiło,
Łysz w spohad powertajet'sja łunoju
Łjubowi naszoji strimkyj prołoh.