Z czasiw, mabut', pałeolitu
W pidniżżi jichnim – dywnyj grot,
U ńomu prach neanderlita
I żertw joho bezwynna krow.
Tut wołchw staryj paływ bahattja,
U skeljach cych joho dusza,
Szczo w somnodymnomu sum’jatti
Szcze j dosi tworyt' czudesa.
Try skeli tryzubom do neba,
A neba kupoł, nacze mid',
Szczob sut' żyttja piznaty – treba
Wwibraty w sebe skel cych mic'!

Szcze swiżi skriz' slidy opryszkiw,
Skarbnyci jichni bez zasuw,
W nych duch, szczo maje drewnij wyszkił, –
Żywyj! – Win nawit' ne zasnuw.
Tut zapach myrty i ładanu,
Chorały dywni, hołosy...
Idut' i jdut' czenci z Jordanu
Na kłycz Nowitńoji Rusy.
Try skeli tryzubom jedynym
W jedyne nebo – suszczyj raj –
Żertownym połum’jam rodynnym
Wony oswjaczujut' nasz kraj!