Powna tysza w mojim tełefoni,
Ty znow, prosto, tikajesz wid sliw.
W tebe kryha tam na pidwikonni,
A u mene – slozy uwi sni.

I dwi kowdry tebe ne zihrijut',
Wse, szczo w tebe je tepłe – ce ja,
I harjaczyj dusz też newsyli,
Prosto, w tebe u serci zyma.

Pryspiw:
Prosto chwylja, prosto chwylja,
A do tebe sotni myl.
Ce ne zaważaje j mene dosjahajut'
Twoji bażannja; ja, prosto, czekaju koły
Ja zomliju, twoji impulsy-radio-chwyli
Pohłynut' mene, pidpaljat' i znowu rozczynjat'.

Potjah twij czomus' ne widczuwaju
Ty, napewne, tam znow ne odyn.
I, zabuwszys', jij odjah zrywajesz,
Nazywajuczy imenem mojim.

Sława i P.R. wże nawczyły tebe pyty wiski do dna,
Ja...otrujiłas', ja powiryła w twoji słowa.

Pryspiw