O, ne sumuj, zapłakana bohyne,
I wid bezodni widwerny łyce.
Tebe Hospod' u hori ne pokyne,
Tobi szcze anheł kwity prynese.

I żinka płakała żinoczymy slozamy,
Dusza, jak more, powna hirkoty.
Jij ne sudyłos' do jasnoji zały
Na perszyj bał u sjajewi pryjty.
Romantyky ne słały jij konwerty
Iz pachoszczamy najmyliszych sliw,
Łysz dekoły chotiłosja pomerty,
Jak prychodyła poszta czornych dniw.

O, ne sumuj, zapłakana bohyne,
I wid bezodni widwerny łyce.
Tebe Hospod' u hori ne pokyne,
Tobi szcze anheł kwity prynese.

U samoti jij snyłysja pełjustky
Rożewych mrij, rozwijanych kołys'.
Chtos' promowljaw jij łahidno, po-łjuds'ky,
I nad duszeju wiroju schyływs'.
I żinka płakała szczasływymy slozamy,
Szopen woskres i hraw dlja neji wals.
I sered junosti, mow zołotoji zały,
Chtos' tycho mowyw: "Ja kochaju was".

O, ne sumuj, zapłakana bohyne,
I wid bezodni widwerny łyce.
Tebe Hospod' u hori ne pokyne,
Tobi szcze anheł kwity prynese.