Wże dwanajcjat b’je meni

Wże dwanajcjat b’je meni, jdu sy czerez Łwiw,
Wpywsi tjeżko na wyni, rado by-m des siw,
Ałe my si nic ne stało, bo ja hultjaj, jakych mało.
Bernardynskyj pljac mynuw – sune jakyjs hraf (ełegant),
Każe meni: "Batjar, marsz!", ja ho w cylindr (kapeljuch) paf!
Aż sy dence załamało, bo ja hultjaj, jakych mało.
Wyjszow ja na Mytnyj pljac – tam diwcza moje,
Ja jiji za hrudy mac – zo p’jat kilo je,
Aż my w oczach zastrybało, bo ja hultjaj, jakych mało.
Jak tramwajem jichaw ja, baba robe kryk,
Chtos turebku swysnuw jij, a do mene skik,
Ałe jij si tak zdawało, bo ja hultjaj, jakych mało.
Pulicaja u tramwaj czort jakyjs prynis,
A ja hirow (kułakom) jak machnuw, ta ho prosto w nis,
Aż mu z nosa zakrapało, bemc ho szcze raz, bo to mało.
Skacze za mnow komisar (policaj), machaje cipkom,
Ja nastawyw kułaka, a win buch czołom,
Aż mu w oczach zastrybało, bemc ho szcze raz, bo to mało!
W Bernardynskomu sadku ja sja zachowaw
I pid rużamy wsju nicz, jak dytyna, spaw,
Rankom ruż sja nazbyrało, bo ja hultjaj, jakych mało.
Szwenderbal (populjarna zabawa) sy wże poczaw, nalitaj czymduż,
Ja je hrecznyj lwiwskyj chłop z oberemkom ruż,
Łysz buzjaka (wust) my ne żałuj, bo ja hultjaj, jakych mało.