Tilky Boh rozsypaw zori,
A na chutir wpała nicz.
Chytryj czort kudys' ponis
Sribnyj Misjac' u dołonjach.

Dwoje druziw u tu poru
Obijnjawszys' jszły w szynok.
J zupynyłys' na dorozi
Posowituwatys' szczob!

– Kume, trjas'cja joho matir,
Szczos' ne wydno ni czorta!
Des' ne baczu de ta steżka,
Szczo u szynok zawerta.

– Nameło bahato snihu,
Nihde wypyt' j zakusyt'.
Może zajdem do Sołochy?
On u szybci szczos' horyt'!

A Sołocha – wraża baba,
Z czortom wodyt' marmeład!
Pryhoszcza horiłkoj z sałom,
J wertychwostyt' pysznyj zad.

Koły: Szast'! Bubuch! Ahowa!
Chtos' u dweri kałata.
I huka: – Ehej! Sołocha!
W czorta w chwist piszła dusza.

A Sołocha, ne zljakawszys',
Czortu każe: – Łiz' w miszok!
A sama merszczij do dweri
Podywytys' chto ż pryjszow.

Welikołjepnaja Sołocha, dobryj weczir, dobryj czas!
Z mojim kumom, Opanasom, na Rizdwo pryjszły do was!
Staw łjub’jaznaja Sołocha samohona j swiżyny,
Bo na dwori zawirjucha, szczo j ne dijdesz do korczmy!

Hosti pyły ta huljały, były czorta po horbu!
Tancjuwały i spiwały, j ciłuwałys' do wpadu...
A kinec' cijeji pisni meni włom uże spiwat',
Tym, chto chocze znaty dali, treba Hoholja czytat'.

Hoholja... a podat' sjuda Hoholja...
Hoholja...