Z dalja wid gwaru (homonu) mista i bariw,
Het za rugatkow je szynk "Pid Kratkow".
Szynkar ne frajir, na kredyt daje,
Czy chto zapłatyt, abu tyż ni.
Muzyka cjuchra (hraje) fajni sztajery,
Walczyky kljawi, taki ży strach.
Tam u nediłju tanczat' frajery
I fajni panny iwanjat' (umowljajut') wsi:
Czy panni walsa choczesi? To jazda, krutymosi!
Za walczyk dam żytje swoje, to ne każ, panno, mi nje
Koły za parow para mczyt, to inu woczy my slipyt.
Furda (niczoho ne warti) fokstroty i tang piwobroty,
Bu wals tilku bawyt' mene.
Spusty trochy z tonu, nabery fasonu
I huljaj krutytysi.
Arysztukracija (arystokratija) zawżdy si zbyra,
Funja struhaje (honorujet'sja), nosa zadyra.
Hasaje Tońku z swojow Karolkow,
Je Mańka S'lipku i ji’ pitolku
(zneważływe oznaczennja kawałera).
Tu pryjszły z parku dwa fajermany (pożeżnyky),
Wałjentij Cjumaj? ałe de win?
W tychim kutoczku u kinci zali
Tysne do sebe owocz zakazanyj (zaboronenyj)
I tak bałaka w uszko jij:
"Szo by s' chotiła, anhełe mij?
Ja tobi daw by żytje swoje
I syrwułatka (kowbasy) u mene je".
"Ta brykaj (idy het'), frajir, widwały!" –
widbryła skromno mu,
a pan Wałjentij, tym słowom pidtjentyj (pidrizanyj)
jak si na nohy zirwe?
zabraw maneli (reczi), skazaw: "Anhełe,
ne choczesz si hraty, to nje".