Wykonawca: Stan
Pererozpodił ostannich istyn.
Utworennja nowych, naczeb-to, ne znajomych reczej.
Pryhadanne misce, jake, szczob baczyty tobi ne treba maty oczej.
Zrobywszy bil nenawmysno,
Czomus' zhadajesz perszyj bil,
Jakyj zrobyły tobi.
Zrujnowane misto.
Poczatok mriji tym, chto baczyw joho inszym sobi.
Ne czekaj. Szcze ne czas. Załysz swij totem zhraji.
Je żyttja. Widczuwaj. Ne dosyt' szcze! Ne kraj!
Ne czekaj. Szcze ne czas. Załysz swij totem zhraji.
Je żyttja. Widczuwaj.
Ne czekaj. Szcze ne czas. Załysz swij totem zhraji.
Je żyttja. Widczuwaj. Ne dosyt' szcze! Ne kraj!
Ne czekaj. Szcze ne czas. Załysz swij totem zhraji.
Je żyttja. Widczuwaj.
Budujesz kożen swij krok dumkamy,
Szczo newhamowni, nemow spałachy.
Pryborkujesz hniw, czyjimos' rukamy sebe trymajesz,
Bo ne majesz, ani sył, ani sliw.
Bołjuczymy snamy małjujesz podoroż,
Jakoju je bezodnja strybkiw.
Jaki do nestjamy tebe zakochujut' w ostannje bożewiłlja czasiw.
Tebe zakochujut' w ostannje bożewiłlja czasiw.
Tebe zakochujut' w ostannje.
Ne czekaj. Szcze ne czas. Załysz swij totem zhraji.
Je żyttja. Widczuwaj. Ne dosyt' szcze! Ne kraj!
Ne czekaj. Szcze ne czas. Załysz swij totem zhraji.
Je żyttja. Widczuwaj.
Ne czekaj. Szcze ne czas. Załysz swij totem zhraji.
Je żyttja. Widczuwaj. Ne dosyt' szcze! Ne kraj!