Use ne tak i wże
ne stane kraszcze
a ranok znow
łyszyt' napryzwoljaszcze
usi słowa, usi dumky ta mriji
i deń u deń
dawno skasowani podiji.
I deń u deń
odni j ti sami łjudy
dawno widomo wsim,
szczo buło, szczo bude
ty ne wteczesz,
bo ce – twoja realnist'
to nazawżdy, to nazawżdy.

Pryspiw 1:
I niczoho ne zminyty
wse zapysano na pliwku
kożen deń odne j te same,
mow zajiżdżena płatiwka.
Zasypaty, prokydatys'
i bojatys' zdohadatys',
szczo ce wse z toboju
wże kołys' buło.

Pryspiw 2:
Znow i znow
znow odne j te same
nowyj krok
do zabuttja
znowu chtos'
małjuje na ekrani
kożen kadr
twoho żyttja.

Usi piszły j nema
koho spytaty
de wzjaty syły
koło rozirwaty.
Żorstokyj swit
niczoho ne podijesz,
ta des' na dni
żywe poranena nadija,
szczo pryjde czas,
koły wse stane kraszcze,
i wsi słowa kołys'
zwuczatymut' inaksze
i twoji sny kołys'
powernut'sja dodomu
ta wse ne tak, ta wse ne tak.

Pryspiw 1

Pryspiw 2

Pryspiw 1

Pryspiw 2 (2)