Ridni hory moji, synje dywo dibrow,
Iz dałekych dorih znow do was ja pryjszow.
I smereky stari obijnjały mene,
Popekły jak kołys', znow zełenym wohnem.

Pryspiw:
I w cymbały swoji sonce radisno b’je,
Edelwejsom cwite Zakarpattja moje.
I w cymbały swoji sonce radisno b’je,
Edelwejsom cwite Zakarpattja moje.

Na werszynach krutych wyhraje switłom snih
I potokiw dzwinkych hołosnyj czuju smich.
Czornohora stara, jak u dobromu sni,
Nacze maty moja posmichnułas' meni.

Pryspiw

Ridna zemłe moja, iz twoho dżereła
Ja napywsja krasy i zemnoho tepła.
I łjubowi j krasy łjudjam ja widdaju,
Załyszu na zemli Bat'kiwszczynu moju.

Pryspiw