Ne wirte, szczo żywet'sja łehko nam,
Szczo dni artysta sołodom obłyto...
Idu na scenu – swij postijnyj chram
I poczynaju pisnju, jak mołytwu
Ne wirte, szczo żurba obchodyt' nas
I nasza dolja zwykła do owacij.
Koły skazaty prawdu bez prykras –
Żyttja artysta – wicznyj bil i pracja.

Pryspiw:
Ja – spiwak, ja – artyst,
Ja spiwaju wam, łjudy, spiwaju.
Szczyre serce i chyst
Pereływ ja u pisnju swoju.
W pisni hriszne j swjate
Ja łjubow’ju swojeju z’jednaju.
Jak na spowidi tut
Pered wamy s'ohodni stoju.

Ne wirte, szczo sloza w nas iz wody,
A sum i smich – ce sztuczna chytra maska.
Z parteru wse pobaczysz ne zawżdy,
Wy błyżcze prydywitesja, bud' łaska.
Żyttja nas czasto probuje na złam
Nikczemnym słowom, pohljadom worożym
Ne wirte, szczo żywet'sja łehko nam,
Ałe my żyt' inaksze wże ne możem.

Pryspiw (2)