My musymo zustritysja teper,
Koły kochannja pachne nawit' w doszcz,
A kolory zapłakanoji kwitky
Nahadajut' rozdmuchani wusta.
My musymo zustritysja, bołyt'
I płacze serce, mow cyhans'ka skrypka,
I ruky rwut'sja obijmaty nebo,
A ty żywesz na tim kinci zemli.

Pryspiw:
Ta znowu son, i znowu, znowu son:
Twoji wusta, i ruky, i słowa.
A może ty mene pryworożyła?
My musymo zustritysja, czekaj!

A może ce zdajet'sja, może snyt'sja,
Smijet'sja w nicz, i marewamy mre,
Bo ty taka krasywa, mow trojanda,
Mow kryształewi bisery rosy.
Hołubljat' spodiwannja i nadiji,
Zhorajut' dni korotki, mow sirnyk.
Ne marno, ne realno, ne możływo:
A może osiń traweń prynese?

Pryspiw (2)