Ty wid’jiżdżajesz pid weczir s'ohodni
I czas łetyt' szwydko, nacze w bezodnju,
Szcze, jak nazło doszcz, zabuwszy pro wtomu,
Stukaje u wikno.
Ty wid’jiżdżajesz, zwyczajno, je sprawy,
Myt', – i miż namy mista i wokzały,
Myt', – i ty znyk u prowułku pustomu,
Szczojno, a jak dawno.

Pryspiw:
Ty budesz mij, i zdijsnjat'sja bażannja,
Ty budesz mij, i zmicnije kochannja,
Ty budesz mij, i poczujesz pryznannja, jak ja łjubłju.
Ty budesz mij, i zdijsnjat'sja bażannja,
Ty budesz mij, i zmicnije kochannja,
Ty budesz mij, i poczujesz pryznannja: "Łjubłju..."

Wse jak zawżdy: ranok, kawa, robota.
Ta samoty ne schowaty turboty.
Ta wse odno ja rachuju chwyłyny,
Jak pojizd twij pryjde
Des' w mandrach ty, u dorozi dałekij,
Tam ne doszczi, tam i more, i speka,
Ta czas myne, i jak zływa prołyne
Skresłyt' use puste.