Szcze błukaje miż snihiw dowhożdannyj rik nowyj,
I do ńoho szcze nema ni steżok, ani slidiw,
Ałe mrijet'sja nam wsim, szczo u swit razom iz nym
Pryjde radist' w kożen dim.

Pryspiw:
Noworiczna zorja, jak błyskucza sloza,
Płacze rik cej staryj, szczo proszczatys' pora.
Jałynkowi wohni, zołote konfeti,
I zdijsnjat'sja chaj mriji usi.

W kazci dobrij i starij sercja zamok kryżanyj
Drużba wirnist' i łjubow roztopyły żarom mrij,
Nacze w kazci u żytti tak trapljajet'sja, koły
W szczastja pałko wirym my.

Witer zmin i witer wtrat, snihu spohadiw win brat
Swoho bihu kruhowert' ne powerne wże nazad.
Sered chołodu j bidy tak pro szczastja mrijem my
I czekajemo wesny.