Sered mista, de budynky-skeli,
Ja samotnij, mow korol pusteli.
I z nadijeju kohos' zustrity
Noszu z soboju kwity.

Ja zustrinu tebe sered noczi, czujesz?
U rukach mojich pałajut' kwity, choczesz?
Zabery sobi jich choczesz, czujesz?
Czy choczesz nebo pidpałyty?

Ci czerwoni kwity tak chotiły żyty,
I wony znajszły swij dim
U bahrjanij twani połum’ja bażannja
Nazawżdy spałyło dim
I usich, chto buły w nim.

Czujesz, jak tremtyt' harjacze tiło?
Wse czoho neżal, wohnem zhoriło,
Ałe doky je czomu hority,
Ne ziw’janut' moji kwity!