Ne sudyłosja, ne wrodyłosja,
Zahubyłosja – ne szukaj.
Cja łjubow buła warta wicznosti,
Ałe os' uże wydno kraj.

I osmijani i osławłeni,
Jak my wperto czynyły hrich.
Ja berih tebe do bezpam’jati,
A sebe zberehty ne zmih.

Prowedy ż mene hen do obriju,
De rozkynuwsja zorjanyj chram.
Prowedy mene łysz do obriju,
Nu, a dali pidu ja sam.

Ne dywys', jak w nicznomu tumani
Pohłybatyme postat' moja.
W mojim podychu samim ostannim
Bude żyty twoje im’ja.

Tam, za obrijem hasnut' prystrasti,
U pusteli nimych nebes.
Bez majbutńoho – ce bez dijsnosti,
Tak nadija wtraczaje sens.

Ne sudyłosja, ne wrodyłosja,
Zahubyłosja – ne szukaj.
Cja łjubow buła warta wicznosti,
Ałe os' uże wydno kraj.

Prowedy mene hen do obriju,
De rozkynuwsja zorjanyj chram,
Prowedy mene łysz do obriju,
Nu, a dali pidu ja sam.

Ne dywys', jak w nicznomu tumani
Pohłybatyme postat' moja.
W mojim podychu samim ostannim
Bude żyty twoje im’ja.