Prynesena żertwa ne wzjata toboju,
A my wże hotowi do naszoho boju,
I szczo nas w majbutńomu znowu czekaje?
Ne skaże nichto, bo nichto i ne znaje.
Czym wsijana bude zworotnja doroha?
Porazka czekaje nas, czy peremoha?
Zapałene serce zabuło pro bil,
I my poczynajem wełycznyj dwobij.

Pryspiw:
Sonce rozwijało temrjawy striły,
My wse znesemo, nam wystaczyt' syły.

Tak os' ty jaka, na smak peremoha,
Trojandamy wsijana nasza doroha,
Ałe widczuttja mene dywne trywożyt',
Nijak zrozumity odnoho ne możu:
Czomu nasza żertwa toboju ne wzjata?
Czomu cja zemlja je toboju prokljata?
Mowczannja twoje je nesterpnym do bołju,
A my duże choczemo buty z toboju...

Pryspiw