Ty tak meni kazaw, szczo czas myne,
Zabudu ja tebe.
Ałe toj deń szcze ne nastaw, bo czas łetyt',
Joho ne zupynyt'.

Wse te, szczo w nas buło ty zrujnuwaw,
Pro ce poszkoduwaw.
Moje żyttja rozbyw jak skło –
Twoja wyna, tomu szczo ja wże odna.

Pryspiw:
Ja, ja znaju, ty ne odyn, ałe proszu: zaczekaj...
Łyszyłos' kilka chwyłyn, mołju tebe: ne wtikaj...

Bez tebe ja każu sobi: teper zabud' joho,
Nawiszczo zajwi słowa.
Teper meni wże wse odno,
Kołys' dawno pro tebe dumała ja.

Pryspiw (2)