Wesna

Kino żyttja spynyłos,
I prostir jak drahli.
Błukaje wże hodynu
Po steli pohljad mij.
Nimu moju samotnist
Rozważyt łysz pawuk,
Szczo siru pawutynu
Dawno wże spliw dlja much.
Dawno zatych hodynnyk.
Jak prywyd u wikni
Ważkyj czerwonyj misjac
I tini u kuti.
Swidomist riże dzeńkit
Rozbyłos skło nadij.
I na tremtływych wenach
Spynywsja pohljad mij.

Pryspiw:
A nebom jde wesna, wesna,
Pryczyna żyty w mene łysz odna, odna,
Tam je żyttja, a tut joho nema,
W ljudskomu mori znowu ja sama, sama.
A nebom jde wesna, wesna,
Pryczyna żyty w mene łysz odna, odna,
Tam je żyttja, a tut joho nema,
W ljudskomu mori znowu ja sama.

Wesna żyttjam dychnuła,
Rozkwitły wsi sady.
Kryczat dytjaczym krykom
Zakochani koty.
W bołoti wse po wucha,
Błukaju bez mety
U tupykach pochmurych.
Skriz skło oczej jurby.
Hustu tjahuczu temiń
Mij dykyj kryk rozder.
Schowaws za rohom sprytno
Małyj milicioner.
Trymajut duszu cupko
Na cij hydkij zemli
Twerdi chołodni palci
Bajdużych likariw.

Pryspiw

Szukajut kohos oczi
Po triszczynach stiny.
Mabut chtos bude zawtra,
Ta pewno wże ne my.
Wełyka pawutyna
To wse moje żyttja,
Zapłutałas wże zowsim,
Czekaju pawuka.
Sebe szukaty w ljudjach
Zatija to durna,
Pljuwaty b w kożnu pyku,
I w twoju zokrema.
Żyttja ne maje zmistu,
Ta wychodu nema,
Meni skazały żyty,
A jak whadaj sama.

Pryspiw