Kino żyttja spynyłos',
I prostir jak drahli.
Błukaje wże hodynu
Po steli pohljad mij.
Nimu moju samotnist'
Rozważyt' łysz pawuk,
Szczo siru pawutynu
Dawno wże spliw dlja much.
Dawno zatych hodynnyk.
Jak prywyd u wikni
Ważkyj czerwonyj misjac'
I tini u kuti.
Swidomist' riże dzeńkit
Rozbyłos' skło nadij.
I na tremtływych wenach
Spynywsja pohljad mij.

Pryspiw:
A nebom jde wesna, wesna,
Pryczyna żyty w mene łysz odna, odna,
Tam je żyttja, a tut joho nema,
W łjuds'komu mori znowu ja sama, sama.
A nebom jde wesna, wesna,
Pryczyna żyty w mene łysz odna, odna,
Tam je żyttja, a tut joho nema,
W łjuds'komu mori znowu ja sama.

Wesna żyttjam dychnuła,
Rozkwitły wsi sady.
Kryczat' dytjaczym krykom
Zakochani koty.
W bołoti wse po wucha,
Błukaju bez mety
U tupykach pochmurych.
Skriz' skło oczej jurby.
Hustu tjahuczu temiń
Mij dykyj kryk rozder.
Schowaws' za rohom sprytno
Małyj milicioner.
Trymajut' duszu cupko
Na cij hydkij zemli
Twerdi chołodni palci
Bajdużych likariw.

Pryspiw

Szukajut' kohos' oczi
Po triszczynach stiny.
Mabut' chtos' bude zawtra,
Ta pewno wże ne my.
Wełyka pawutyna
To wse moje żyttja,
Zapłutałas' wże zowsim,
Czekaju pawuka.
Sebe szukaty w łjudjach
Zatija to durna,
Płjuwaty b w kożnu pyku,
I w twoju zokrema.
Żyttja ne maje zmistu,
Ta wychodu nema,
Meni skazały żyty,
A jak whadaj sama.

Pryspiw