My potrapyły u kazku,
Niby w dywnyj son.
Zrozumity stało ważko
De ż, nasprawdi chto!

Ta czomu wse tak?
Ne zbahnu nijak!

Pryspiw:
Czorno-bili kolory
My z toboju rozweły.
I na serci stało łehko nam!
Ałe son ne je żyttja,
I ne zawżdy w ńomu ja,
Tajemnycja to buła moja.

Ja powiryła u dywo,
I wono zbułos', –
Szczo kazky w żytti możływi,
Szczob ne widbułos'.

Ta czomu wse tak?
Ne zbahnu nijak!

Pryspiw