Kołys' mene wymknut', jak stareńkyj tełewizor.
Todi ja zamowczu, jak chrypljacza radioła.
Kistky skrypitymut', jak złamane krisło,
Ja stanu nesmacznym, jak nehazowana koła.
Ja budu ołdytowym, jak babusyn szyfoner,
I ja stanu nezrucznym, nacze dytjaczyj matrac.
Wże ne budu takym niżnym, jak francuz'kyj ekłer,
I ja stanu nesterpnym, jak sobaci słowo "Fas".
Ałe poky szczo ja tut, ja ne prosto tak predmet.
Tut ja pidmet, prysudok i nawit' dijesłowo.
I poky szczo ja sam rozstawljaju akcenty.
Poky szczo ja wilnyj, nacze witer w poli.

Pryspiw:
Poky szcze ja tut.
Widkryj swoji slozy, dywysja.
Poky szcze ja tut,
Zachowajsja peczal u duszi.
Dopoky ne wymknet'sja sonjaczne switło,
Dopoky swidomist' ne stane tjurmoju ja tut.
Ja porjad z toboju.

Ja ne pretenduju na sołodki chepi endy,
I ne baczu pryczyn, szczob chotity żyty wiczno,
Adże kraszcze szwydko i mymochidno,
Niż żyty konajuczy z duszeju kalicznoju.

Pryspiw