Inkoły żyttja stawyt' pereszkody, jaki my ne możemo zdołaty samostijno.
Koły systema łamaje łjudej, i wony stajut' jiji zarucznykamy,
Ważływo ob’jednaty zusyłlja nawkoło spilnoji sprawy
I rozirwaty ce poroczne koło.

Potrapyw pid prycił, znow b’jut' w tył,
A szczoby zachystytys' ne wystaczaje sył,
Slozy padajut' w dołoni, puls b’je w skroni,
Ty załyszajet'sja odyn, nacze witer u poli.
Koły upuszczeni ruky, czuty tilky zitchannja,
A w oczach łjudej – odne rozczaruwannja,
Pam’jataj: ty odyn z tych, wid koho załeżyt',
Te, szczo poperedu, dawaj budujem swoju weżu.
A jak wyjde sonce, lid żurby roztane,
Koły pidnimet'sja odyn, za nym sotnja stane.
Pam’jataj, brate, wse w twojich rukach,
Znaju toczno, sestro, bude c'omu krach.
Niszczo ne spynyt' ideju, czas jakoji nastaw
Pidijmajsja wwerch, skilky raziw by ne wpaw,
Ne zupynjajsja, hljań doli u wiczi,
Razom ne złamaty nas, czas daty widsicz!

Pryspiw:
Sered prachu, sered wohnju
Ne dozwol meni, ne dozwol meni wpasty.
Ja płekatymu dołju swoju,
Ne dozwol jiji, ne dozwol jiji wkrasty.

Nastane deń, koły wpadem
I wże pidnjatysja ne bude sył.
Ta wirju ja, szczo szcze znajdem
Pid jasnym nebom swoju paru krył.
Złamaj swij strach, zabud' swij bil,
Za pokłykom swoho sercja jdy.
Jedynyj szljach, jedyna cil,
Tilky razom dob’jemos' mety.

Pryspiw

Switłe nebo wkryły temni chmary,
Wse hucznisze łunajut' hłuchi udary,
Szczo szyrjajut' nad namy, huljajut' jaramy,
Rozbywajut' łjudej pomiż taboramy.
Nacze kameni stojat' ideji złamani,
Szczo ne raz weły nas u tumani.
Tam, de pałajut' wohni, nawit' na dni,
Nawit' w pit'mi – tam je switło.
Kożen, chto maje szcze syły powstaty,
Dosyt' mowczaty, nam je szczo skazaty.
Nastaw czas poczaty nowu dobu,
Prohnaty łjutoho woroha z chaty.
Komu ż panuwaty, koły wże ne nam?
Idy razom z namy, ty wże ne sam.
Pidemo razom, hljanem prawdi u wiczi,
Nastaw nowyj czas, czas daty widsicz!

Pryspiw:
Sered prachu, sered wohnju
Ne dozwol meni, ne dozwol meni wpasty.
Ja płekatymu dołju swoju,
Ne dozwol jiji, ne dozwol jiji wkrasty! (3)