Urywky pam’jati ne zhasnut', jak ne zhasne wohoń w duszi
Wony pro sebe nahadajut', koły des' na samoti
Sydysz u temrjawi j hadajesz – w czomu sens żyttja?
I szcze czomu? Czomu meni todi

Pryspiw:
Ce buło ważko zrozumity
Tobi wże niczoho wtraczaty –
I ce wże buw neriwnyj bij
Meni wże niczoho chotity,
Tak samo jak niczoho wtraczaty –
Ce wże w hołowi mojij

Tobi nikoły ne diznatys' de podiwsja i kym ja staw
Ta czas mynaje j swoju hidnist' ja pidnjaw iz zemli
Ta ja piszow, szczob powernutys' nazawżdy nazad
Ałe ne pytaj, czomu meni todi

Pryspiw

Sonce moje – załysz mene
Ałe pam’jataj, szczo ja szcze je
I szcze ja znaju, szczo żyttja na nebesach isnuje j wse
Obłysz mene