Ty pryjszow widdaty,
Szczob zabrała widczaj: Wyjnjała j pohłynuła.
J u wikno kryczała,
De zyma potrochu hynuła – j zhynuła.

Ce todi, dni zo dwa, majże sył ne mawszy,
Żalisno rozradyła.
Jak na zło, s'ohodni majże wdwiczi słabsza,
Maryła, padała.

Żadibno rotom powitrja kowtała,
Straszno brakuje tebe.
Drjapała, drjapała j połatała.
Chto ja teper? Chto ja?

Zachod'! Wybacz, muszu na porozi prywitaty.
(Bo muszu tikaty.)
Zabud'! To ne, szczo warto pam’jataty.
(Ja duszu za spohad widdam.
Ja duszu za spohad widdam.
Widdam, widdam, widdam...)

Ty zabraw wid mene hostri wsi predmety.
Kowdroju wkryw. I wse.
Na bidu, daremno zdohadałas', de ty –
Chołodom wmyłasja.
Może ce w ostannje! Doky je u nas czym muczytysja – Mucz mene.
Ce moje powstannja. Wymahaje w neba
Chocz jakyjs'
Kłjucz

Szczob zaczynyty sebe wid tebe podali,
Doky use ne myne.
Spohljadatymu dali.
Pam’jatatymu deń, pam’jatatymu.

Zachod'! Wybacz, muszu na porozi prywitaty.
(Bo muszu tikaty.)
Zabud'! To ne, szczo warto pam’jataty.
(Ja duszu za spohad widdam.
Widdam, widdam, widdam...)