Wira na słowo, a szczo załyszyłos'.
Meni dorohyj kożen szans.
Jak zmożu, zrobłju, a ne zmożu – zahynu.
Usjudy potriben bałans.
I dumaty hodi potrapyty w raj!
Hrichiw wże dostatńo meni.
Ta serce wohnem wże horyt' – ne prohraj.
Ty b’jeszsja za wołju czy ni?

Pryspiw:
Znow na zemli ni futa bez rany,
Wse tiło moje pałaje w wohni,
Ałe peremoha, b’jut' barabany,
Ja znaju cinu borot'by.

Broszena kistka na połe brani,
Szczedro meni widpłatyły.
Ja peremih, chocza buw i ne z wamy.
Newże, ce zasłuha zwira?
Use szcze żywyj i znow na areni,–
Borjusja iz poczuttjam bołju.
Ta os' iszcze myt', i z’jawljat'sja syły,
Kupyty błażennu wołju.

Pryspiw

Oko za oko skazały tobi,
Koły połamały use, czym ty żyw.
Nawiszczo todi wse trymaty w sobi,
Nawiszczo terpity, czoho ne terpiw.
Ne wirysz u dywo – dowirsja sobi.
Ne baczysz dorohy – wiz'my i zroby.
Zdołaj swoju dołju, zdołaj worohiw.
U tebe odne, a ne dew’jat' żyttiw.

Pryspiw

Ja b’jusja za wołju ty znajesz czy ni?
Tut wse, szczo my wsi dosjahły w borot'bi.
Ce te, szczo dlja tebe ne kosztuje złata.
Dlja mene ce wolja, krajina ta maty.