Zhasne swiczka na stoli, a ja zapłaczu
Bo ne znaju znow koły tebe pobaczu
Ne zumiła ja skazaty, szczo dawno tebe łjubłju
Ne zumiła, tak, napewno mało buty
Doli rozijszłysja, treba wse zabuty
I łysz witer prynese z doszczem tobi slozu moju

Pryspiw:
Znaju sama, buwaje j hirsze
Buwaje bilsze hirkych obraz
Sył nema strażdaty znowu
Kochaty znowu, jak w perszyj raz

Nam todi zdawałosja use prekrasno
Ta zustriłysja z toboju my newczasno
Zhasne swiczka, zhasne mrija, razom z neju zhasnu ja

Pryspiw

Hasne swiczka – wse sylnisze serce b’jet'sja
Hołos samoty u tyszi rozilljet'sja
Dohoryt' ostannja zhadka, dohoryt' łjubow moja

Pryspiw