My z toboju odne ciłe... Jak myło!..
Ja budu tut, poky wystaczyt' syły,
Ty z takymy, jak ty. Ty z takymy, jak ja.
Nas jednaje spilna sucilna enerhija.
Słowa na rytmy ljahajut' po kołu,
Ja ne zradyw tebe nikoły,
Ja czesnyj z toboju, ja zawżdy widkrytyj,
Jakszczo tilky zachoczesz ty zmożesz mene wbyty.

Pryspiw:
Ja zi sceny widczuwaju – widczuwaju tebe,
A koły tebe wtraczaju, to wołaju – ty de!?!
Ja zi sceny widczuwaju – widczuwaju tebe,
A koły tebe wtraczaju, to wołaju – ty de!?!

Naszi oczi widkryti. My tut kożnoji myti
Proczyszczajemo duszi zabyti.
Dawaj błyżcze do nas – ne stij zboku!
Stań demonom drajwu, stań anhełom roku!
Rytmy, ryfy, litery, noty...
Znowu zirwane horło... Tiło, mokre wid potu...
Otrymaj tepło, powerny storyceju –
Widczuj sebe nezłamnoju kryceju!

Pryspiw

Pyszut' knyżky, prysypani pyłom,
Szczo w jednosti – prawda, w jednosti – syła.
Można dowho szukaty w stratehiji j taktyci,
Ałe kraszcze ce perewiryty na praktyci.
Os' ruka toho, chto porucz zi mnoju,
Płecze w płecze stajemo stinoju.
Ne wrizaty duba! Ne skłejity łasty!
Trymajte mene – ne dajte wpasty!

Pryspiw

I szcze dowho u wuchach szczos' hraje prytyszeno,
Koły pryjde nicz snamy potiszyty.
Zapłjuszczeni oczi dozwoljat' widczuty
Szczos' dobre znajome, ałe j dobre zabute.
Os' ja probyrajus' błyżcze do sceny,
Zi sceny ty pohljanesz na mene...
Ty usmichneszsja i dasz meni ruku...

Pryspiw