Proskwozyły sotni lit, jak ty tut sydysz,
Jak papłjużysz mij narod, żeresz tut i spysz.
Ty – jak p’jawka, jak czuma, jak tlja, jak upyr,
Chocz i każesz, szczo nesesz dobro nam i myr.

Ne zabude tut nichto, jak ty nas łjubyw –
Hnuw, łamaw, rubaw, striljaw, rizaw i byw.
Buw ty ljachom, moskałem i turkom ty buw,
Szwedom, nimcem, korołem, ordoju prohuw.
Ty dawno hnyjesz-smerdysz na naszij zemli.
Zaczekaj, szczo ja skażu teper wże tobi!

Het' z mojeji zemli!