Czerwone sonce widchodyt' do snu,
Zachidnyj witer prynis sywynu,
Wije w powitri, spotworena tiń,
Dusza twoja wże łetyt' wysoczyń.

Kurs korablja – hłuchyj łabirynt,
W nedrach wikiw zahubyw rozum Fłint,
W spyskach żywych znykły wsi imena,
Ty sered nych, ałe jich wże nema.

Mało chto sered nas zaraz czy w majbutti
Pobaczyt' hollandec' chocz raz u żytti.
Ałe ty wpiznaw – je czastka twoja
W bezumnij komandi z toho korablja.

Ta i joho kurs – hłuchyj łabirynt,
W nedrach wikiw zahubyw rozum Fłint,
W spyskach żywych znykły wsi imena,
Ty sered nych, ałe jich wże nema,
Ałe jich wże nema.