Poczuttja, złetiłys', mow hawy
Baczu ja, szczo mene rozczawyt'.
Wostannje w obijmach styskaju tebe, jak nikoły
I ne widpuskaju – a ty wże rachujesz wahony!

I serce rozirwe na czastky –
I ja wże ne wtrymaju sebe,
I tysjaczi spohad pronyzujut' mozok,
Mow zhraja zdijmajet'sja w nebo!

Pryspiw:
To chaj łetjat'! – kryk wałyt' z nih.
Ja zbożewoliju, koły roztane snih.
Pid kryłamy – porożni sny
Skydajut' na dachy ci traurni ptachy,
Napewno jich baczyła ty.

Wsi słowa – po riznych błoknotach,
Zabłukaw łysze w simoch notach.
To skilky serdec' szcze rozib’jesz?
Tak byj do neschoczu,
Bo ja tak z toboju wczynyw – ta newże ce ne złoczyn?

Muchy, bili muchy i znowu na wułycjach zymno
Wucha, merznut' wucha –
Ta ja wże do chołodu zwyknuw.
I hawy na snih posidały,
I ja wże ne wtrymaju sebe,
I dywno, aż smiszno – małeseńka sniżka
I zhraja zdijmajet'sja w nebo!

Pryspiw