Łuh łypnewyj z bryzok oksamytu,
Witerec' duchmjanoszczi nese...
Wsi słowa prosti, mow podych lita,
Ja wkładu w rjadky swojich piseń.

Chaj pałachkotjat' łypnewym kwitom
U rjadoczky wpłeteni słowa –
Ja tobi daruju podych lita –
Chaj kochannja w ńomu ożywa.

Step łypnewym soncem rozihrityj,
Weczir, ja beru do ruk bajan –
U piseń harjaczyj podych lita –
Chaj łetjat' do tebe kriz' tuman.

Może des' u trawach sokowytych,
U winoczku z kwitiw łuhowych
Ty poczujesz niżnyj podych lita
Jich piseń zakochanych mojich.

Mow soroczky kwitamy rozszyti,
Stanut' popid notamy słowa.
Szał kochannja, nacze podych lita –
Podaruje nam nowi dywa.

W nadweczir’ji tepłomu rozłyti
Piseńky-strumoczky stepowi.
Na szczoci harjaczyj podych lita,
I kochannja szał u hołowi.

Porynaje w bezkraj dywoswitu
Spiw sopiłky w suprowodi sliw
W nim widczujesz niżnyj podych lita
Z ostriwcjamy najsołodszych sniw.