Dołyny padajut' i tuljat'sja do nih,
Zwywajut' zawoji, widsachujuczys', hory.
Nasz prużnyj krok twerda zemlja dorih
Striczaje stohonom pokory.

Czy ż ne pidib’jem, ne zirwemo my
I obrij cej, i chmary ci rożewi?!
I wohkyj witer dużymy hrud'my
Spiwaje na mojim meczewi.

***

Pryxodyły. Striczały szanu j strach,
Zdoławszy bahna, puszczi i wertepy.
Prynosyły w prypłjuszczenych oczach
Swoje błakytno-zełenawe nebo.

My ne zaznały radosty. Buły
Jich pestoszczi rwuczki i nebudenni.
Zrywałysja. Zbyrałysja j iszły.
Jim skriz' buły kraji szcze bilsz piwdenni.

I dity ci, wony uże teper
Tikajut' w hory, nacze wowczenjata,
I w nych pid czołom – synjawa ozer,
Nespokij chwyl i dałecz neobnjata.