Wułyci mista zasypani snihom,
Po snihu łjudy bihały,
Chodyły sobi ciłyj deń chto kudy,
Bez zadńoji dumky łyszały slidy.
Kożen slid – insza łjudyna,
Insza sekunda, insza hodyna.
Cikawo, jakszczo po slidam cych pity,
Kudy wony możut' mene prywesty?

Pryspiw:
Sumno, koły nema...
Chołodno, koły zyma...
Napewno, szczob buło znow czariwno
Maje buty czasom
Sumno, koły nema...
Chołodno, koły zyma...
Napewno, szczob buło znow czariwno
Maje buty sumno...

Łjudy chodjat' po swojim marszrutach,
Zustriczajut'sja to tam, to tut.
Ridsze, czastisze, jak na switłoforach,
Czasom kywajut', a czasom howorjat',
Czasom dorohy jich parałelni.
Weczir, nicz, ranok i deń,
Łjudy do sebe, jak snih pryłypajut',
Slidy rozijszłysja – i łjudy skuczajut'...

Pryspiw

Łjudy je rizni, jich tak bahato,
A po slidach ty ne możesz wpiznaty.
Za kym ty pidesz i, jak wono bude?
Dałeko zajdesz, czy skoro zabudesz?
Slidy je małeńki i je hłyboki,
Na dekilka dniw i na tysjaczi rokiw.
Choczet'sja tak nastupaty na zemłju,
Nikoły ne mrijuczy, szczoby jich sterły...

Pryspiw

Sumno...
Chołodno...
Napewno...
Sumno... Sumno...
Chołodno...
Napewno, szczob buło znow czariwno
Maje buty sumno!..