Stojała sobi chatka –
Dirjawyj czobitok.
A w nij żyła babusja,
Szczo mała sto ditok.

Taka buła simejeczka,
Simejeczka mała!
Nijak iz neju wporatys'
Babusja ne mohła.
Nijak iz neju wporatys'
Babusja ne mohła.

Piszła babusja na horod
Po morkwu j burjaky,
Piszła wona do pekarja
Po chlib ta pyriżky.

A sto ditej – ne łedari,
Piszły zbyraty chmyz.
Usi wzjały po hiłoczci
J nabrały ciłyj wiz.
Usi wzjały po hiłoczci
J nabrały ciłyj wiz.

Wody wzjały po krapelci –
I pownyj kazanok!
I nawaryła borszczyku
Babusja j sto ditok.

A potim sto cehłynok
Wony prynesły wmyt',
I skłały z nych budynoczok,
I stały w ńomu żyt'.
I skłały z nych budynoczok,
I stały w ńomu żyt'.

A potim sto zernynok
Pokłały w zemłju w rjad.
I wyrosły z nych kwity,
I staw kwituczyj sad!

A jakby ta babusja
Ne mała sto ditok,
Buła b i dosi chatka –
Dirjawyj czobitok!
Buła b i dosi chatka –
Dirjawyj czobitok!