W mojemu pasporti nemaje wże miscja, szczob stawyty wizy.
Ałe ja znowu wyruszaju u put', ja składaju walizy.
Ałe ja znowu mczusja w aeroport, i w bezodnju porynu,
Ałe ja znaju, szczo powernusja znow
W Ukrajinu, w Ukrajinu.

Ja baczyw hory, okeany, mista, ja baczyw pusteli.
I ja zdijmawsja aż do samych nebes, ja pirnaw u tuneli.
I czasom dumaw ja, szczo ne dożywu, szczo tut i zahynu.
Szczo wże nikoły ne pobaczu swoju
Ukrajinu, Ukrajinu, Ukrajinu, Ukrajinu.

Ja baczyw duże dywowyżni miscja, łjudej i podiji.
Mene widwiduwały dywni dumky i dywniji mriji.
U switi bezlicz dywowyżnych reczej, i ja radiw, jak dytyna,
Ta najdywnisze, szczo ja w switi znajszow – to moja
Ukrajina, Ukrajina, Ukrajina, Ukrajina.