Stal ob stal rozkryszyło pit'mu,
Rozihriły słowa i do boju,
Zwuk ob zwuk bez widłunnja nawkruh,
Ty sam wybraw cej kruh – boh z toboju.
Byj, koły wystaczyt' sył widbywatys',
Byj, a ne możesz – wtikaj,
Tanok pid rytm, a joho widbywaty
Budesz sam, budesz sam, tilky sam.

Pryspiw:
To wse ne dlja nas biłyj swit i nikoho nawkoło,
W profil i anfas i zbisywsja efes,
Wse pid try czorty, hljań tebe jak nichto chorowodyt'
Wicznyj dueljant, ty prohrajesz sobi.

Krok, szcze krok, za stinoju stina,
Za wiknom jak zawżdy porożnecza,
Znaw, ty znaw, chto dlja tebe wona,
Ta szukaw porjatunok u wteczi.
Het', szczob ne baczyt' ne czut' i ne wiryt',
Wid szczastja ne maryt', wid horja ne mrijat',
Tak, szczob nazawżdy widdatys' lisam,
Szczob skazaty ja sam, budu sam...

Pryspiw

Deń za czas, za chwyłynu żyttja,
Za sekundu ty za nebokrajem
Siw, naływ, dospiwaw do kincja.
Ne dopyw, bo dopyt' ne wstyhajesz,
Wstaw, szczob zibratys', ta niczoho braty,
Nikudy jty i dlja koho spiwaty,
Niczym płatyty, ne warto pysat'
I ty sam, budesz sam, zowsim sam.

Pryspiw

Byj szczo je syły, szczob krow ne zwertałas',
Szczob czasu na rozdumy ne załyszałos',
Szczob witer piskom, a obłyczczja wodoju,
Szczob ne "naodynci", a "tilky z soboju".
Szczob smert' po sobi, a żałoba po inszych
Szczob tisno w kimnati wid kinnych i piszych,
Wid p‘janych, twerezych, spiwajuczych sonno,
Szczob ne do stiny, i szczob ne wid ikony,
Szczob witer ne wyduw ostanni kyszeni,
Szczob tiło dlja sebe, a duszu dlja neji...

Pryspiw