Moja tiń wid strachu zahubyłas'
U widbytku neonowych łamp.
Moje serce wid strachu zabyłos',
Bo na ńomu nakłały asfaltowyj sztamp.
Ja ne znaju, u koho spytaty –
Wsi dowkoła bezdonno nimi.
Wsi tikajut' u ofisni hraty
I czekajut', koły żyttja promajne u wikni.

Pryspiw:
Cej neonowyj swit,
Ja ne choczu tonuty,
Widkrywaty jomu
Skarbnycju swojeji duszi.
Łysz u meni załyszyt'sja wyty
Prykroszcziw kynutyj zwir.

Moja sut' – ce żyttja Internetu,
I łjubow – ce chimicznyj proces.
Za chwyłynu pobaczu płanetu,
Ta ne możu pobaczyty własnych dumok.
Moji sny – ce chworoba bezsonnja,
Moja jiża – tabłetka dlja snu,
Moji druzi – ce koło storonnich,
Moja mrija – o Boże, koły ż ja powitrjam dychnu?

Pryspiw

Ja bojus' swoho ridnoho mista,
Cych sirych osel,
Bojusja nud'hoju osisty.
I wse...
Bojusja, szczo ja onimiju,
Stanu takym, jak zawżdy.

Pryspiw