Ja baczyła, jak doszcz sicze powitrja,
Jak iz zemli styraje znaky,
Jak łehko nicz nanyzuje na wistrja
Use, szczo można dnem nazwaty.
Jak wilno dykyj ptach szyrjaje nebom,
Kryłom, jak łezom, diłyt' prostir.
Jak łjutyj burewij błukaje stepom,
Strasznych rujin zrobywszy wytwir.

Ja baczyła, jak sonce szcze smijet'sja,
Kradet'sja pomiż chmar osinnich,
Jak dykyj płjuszcz, mow zmij, miż wikon w’jet'sja,
Chowajuczy brud stin nezminnych.
Jak misjac' wnoczi na łjudej połjuje,
Ne prychowawszy biłe oko,
Za kożnym krokom naszym tiń slidkuje,
Wołju obmeżuje żorstoko.

Czy baczyt' chtos' use, szczo baczu ja?
Czy diłyt' zmistom wse, szczo jim daje żyttja?
Bo pryjde deń, daruje switło, czy tiń z neba,
Ta kożnu myt' swoho żyttja cinuwaty treba!

Ja baczyła, jak wody rik potużnych
Teczut' jich nyszczat' łjuds'ki ruky,
cinujut' krapli łysz w pusteljach dusznych,
Tam, de wse hyne wid posuchy.
Ja baczyła jak wisk stikaje wnyz,
Obłyzuje powerchnju swiczky,
Jak zazdrosti plid micno horło stys,
Zw’jazaw, jak kolorowi striczky...

Ja baczyła, jak krow wmywaje rany,
Powilno krapaje na zemłju,
Jak na dirjawomu dachu snih tane,
Małjunkamy wkrywaje stełju.
Ja baczyła chołodnu postat' smerti
I budu zawżdy pam’jataty.
Ja baczyła, i poky dni ne sterti
Ja choczu baczyty i znaty!

Czy baczyt' chtos' use, szczo baczu ja?
Czy diłyt' zmistom wse, szczo jim daje żyttja?
Bo pryjde deń, daruje switło, czy tiń z neba,
Ta kożnu myt' swoho żyttja cinuwaty treba!